Opis funkcji D Link Di 106 Series

Opis funkcji D Link Di 106 Series zapewnia wygodne zarządzanie siecią przez zaawansowane opcje dostępne w ustawieniach routera. Użytkownicy mogą korzystać z funkcji przydziału adresów IP, konfiguracji sieci, kontroli dostępu i wielu innych. Di 106 Series umożliwia również zdalną konfigurację i zarządzanie siecią. Dodatkowo możesz monitorować ruch sieci i używać funkcji QoS, aby zapewnić optymalne wykorzystanie łącza internetowego.

Ostatnia aktualizacja: Opis funkcji D Link Di 106 Series

Technologia osprzętu
Shimano Di2

System Shimano Di2 składa się z małych złączy, przewodów, baterii oraz mechanizmów i na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie prostego — ma jednak zaawansowane funkcje i wykorzystuje najnowocześniejszą technologię. Platforma Di2 to złożony system z wieloma ważnymi elementami. Muszą one ze sobą idealnie współpracować, aby zagwarantować precyzyjną zmianę przełożeń, z której słynie Shimano.
Mechanizmy — Niewielkie mechanizmy systemu Di2 precyzyjnie sterują ruchem przedniej i tylnej przerzutki, aby za każdym razem zagwarantować idealną oraz płynną zmianę przełożeń. Lekkie silniki o dużej mocy umożliwiają szybszą i bardziej niezawodną zmianę przełożeń we wszystkich warunkach atmosferycznych oraz terenowych.

Akumulator Di2: system Di2 zadebiutował z akumulatorem montowanym zewnętrznie. Wkrótce jednak wprowadzono modyfikacje obejmujące opcjonalny wbudowany akumulator, który można ukryć w ramie roweru lub wsporniku siodełka dla większej wygody i eleganckiego wyglądu. Lekki, litowo-jonowy akumulator Di2 wyróżnia się wyjątkowym czasem pracy bez konieczności częstego ładowania — od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od stylu jazdy. com/content/dam/productsite/shimano/external-page/technology_description/components/di2/img/di2_bike. png" alt="bike"/>

D-FLY: Shimano D-FLY to pomost łączący technologie osprzętu Di2 z oprogramowaniem. Umożliwia systemom Di2 nawiązanie komunikacji z akcesoriami kompatybilnymi z technologią ANT+/Bluetooth®LE, takimi jak komputery rowerowe z GPS czy oświetlenie. Ponadto ustanawia bezprzewodowe połączenie z aplikacją Shimano E-TUBE PROJECT Cyclist dla smartfonów, za pomocą którego rowerzyści mogą dostosowywać ustawienia przerzutek, sprawdzać aktualizacje oprogramowania układowego i rozwiązywać ewentualne problemy z komponentami.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ

Technologia oprogramowania

E-TUBE

Shimano Di2 to najszybszy i najbardziej zaawansowany elektroniczny system dostępny na rynku. Wyróżnia się niezrównaną wydajnością zmiany przełożeń i wiodącą w branży szybkością. Na przestrzeni lat, wraz z modyfikowaniem i ulepszaniem poszczególnych komponentów platformy Di2, zmieniało się także stojące za nimi oprogramowanie.

Pierwsze oprogramowanie Di2 wprowadzono w 2010 roku wraz z premierą platformy E-TUBE. Utorowało ono drogę dzisiejszym funkcjom i możliwościom łączności. Platforma E-TUBE była otwartym systemem zwiększającym komfort oraz możliwości rowerzysty i jednocześnie dającym mu pełną kontrolę nad rowerem. Platforma E-TUBE z opcjami aktualizacji, dostosowania i rozwiązywania problemów z osprzętem stanowi przyjazne dla użytkownika rozwiązanie będące uzupełnieniem systemu Di2. com/content/dam/productsite/shimano/external-page/technology_description/components/di2/img/di2_col01. jpg" alt="E-TUBE PROJECT"/>

Oprogramowanie E-TUBE PROJECT zawiera obecnie szeroką gamę opcji błyskawicznego dostosowania i sterowania za pośrednictwem intuicyjnej aplikacji E-TUBE PROJECT Cyclist na smartfony z systemem iOS i Android. Rowerzyści mogą bez problemu połączyć rower z aplikacją za pomocą modułu bezprzewodowego D-FLY i jednym ruchem palca sprawdzać aktualizacje oprogramowania układowego, rozwiązywać problemy z komponentami, łączyć się z kompatybilnymi akcesoriami Bluetooth® i dostosowywać działanie systemu Di2.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ

Excel dla Microsoft 365 Excel dla Microsoft 365 dla komputerów Mac Excel dla sieci Web Excel 2021 Excel 2021 for Mac Excel 2019 Excel 2019 dla komputerów Mac Excel 2016 Excel 2016 dla komputerów Mac Excel 2013 Excel 2010 Excel 2007 Excel 2011 dla komputerów Mac Excel Starter 2010 Więcej... Mniej

Ten artykuł zawiera opis składni formuły i zastosowania funkcji HIPERŁĄCZE w programie Microsoft Excel.

Opis

Funkcja HIPERŁĄCZE umożliwia utworzenie skrótu, który powoduje przejście do innej lokalizacji w bieżącym skoroszycie lub otwarcie dokumentu przechowywanego na serwerze sieciowym, w sieci intranet lub Internecie. Po kliknięciu komórki zawierającej funkcję HIPERŁĄCZE program Excel do lokalizacji na liście lub otworzy określony dokument.

Składnia

HIPERŁĄCZE(link_location, [friendly_name])

Składnia funkcji HIPERŁĄCZE obejmuje następujące argumenty:

Lokalizacja_docelowa_linku Argument wymagany. Ścieżka dostępu i nazwa pliku dokumentu, który ma zostać otwarty. Argument łącze_lokalizacja może się odwoływać do miejsca w dokumencie, na przykład do określonej komórki lub nazwanego zakresu arkusza bądź skoroszytu programu Excel, albo odwoływać się do zakładki w dokumencie programu Microsoft Word. Ścieżka może odwoływać się do pliku przechowywanego na dysku twardym. Może też być ścieżką zapisaną na serwerze (w programie Microsoft Excel dla systemu Windows) w uniwersalnej konwencji nazewnictwa (UNC, Universal Naming Convention) lub adresem URL w Internecie lub intranecie.
Zwróć uwagęExcel dla sieci Web że funkcja HIPERŁĄCZE jest prawidłowa tylko w przypadku adresów internetowych (adresów URL). Argument łącze_lokalizacja może być ujętym w cudzysłów ciągiem tekstowym lub odwołaniem do komórki zawierającej link w postaci ciągu tekstowego.
Jeśli adres URL określony w argumencie łącze_lokalizacja nie istnieje lub nie można do niego przejść, to po kliknięciu komórki zostanie wyświetlony błąd.

Przyjazna_nazwa Argument opcjonalny. Tekst skoku lub wartość liczbowa wyświetlana w komórce. Argument przyjazna_nazwa jest wyświetlany na niebiesko i jest podkreślony. Jeśli argument przyjazna_nazwa zostanie pominięty, komórka wyświetli argument lokalizacja_docelowa_linku jako tekst skoku.

Friendly_name może być wartością, ciągiem tekstowym, nazwą lub komórką zawierającą tekst skoku lub wartość.

Jeśli friendly_name zwraca wartość błędu (na przykład #VALUE! ), komórka wyświetla błąd zamiast tekstu skoku.

Spostrzeżenie

Aby w aplikacji klasycznej Excel zaznaczyć komórkę zawierającą hiperlink bez podskakiwanie do miejsca docelowego hiperlinku, kliknij tę komórkę i przytrzymaj przycisk myszy, aż wskaźnik przybierze kształt krzyżyka , a następnie zwolnij przycisk myszy. W Excel dla sieci Web zaznacz komórkę, klikając ją, gdy wskaźnik jest strzałką; przeskakiw do miejsca docelowego hiperlinku, klikając wskaźnik, gdy wskaźnik wskazuje dłoń.

Przykłady

Wynik

=HIPERŁĄCZE("http://example. microsoft. com/report/Raport budżetowy. xlsx";"Kliknij, aby otworzyć raport")

Otwiera skoroszyt zapisany pod adresem http://example. com/report. W komórce jest wyświetlany tekst „Kliknij, aby otworzyć raport” jako tekst skoku.

=HIPERŁĄCZE("[http://example. xlsx]Roczne! F10";D1)

Tworzy hiperłącze do komórki F10 w arkuszu Roczne w skoroszycie zapisanym pod adresem http://example. W komórce arkusza zawierającej hiperłącze jest wyświetlana zawartość komórki D1 jako tekst skoku. xlsx]'Pierwszy kwartał'! Dział_ogólnie";"Kliknij tutaj, aby zobaczyć podsumowanie pierwszego kwartału dla działu")

Tworzy hiperłącze do zakresu o nazwie Dział_ogólnie w arkuszu Pierwszy kwartał w skoroszycie zapisanym pod adresem http://example. W komórce arkusza zawierającej hiperłącze jest wyświetlany tekst „Kliknij tutaj, aby zobaczyć podsumowanie pierwszego kwartału dla działu” jako tekst skoku. com/Raport roczny. docx]Zyski_kwartalne";"Raport o zyskach kwartalnych")

W celu utworzenia hiperłącza do określonego miejsca w pliku programu Word używa się zakładki umożliwiającej określenie lokalizacji docelowej w tym pliku. W tym przykładzie jest tworzone hiperłącze do zakładki o nazwie Zyski_kwartalne w pliku Raport roczny. docx zapisanym pod adresem http://example. com.

=HIPERŁĄCZE("\\FINANSE\Sprawozdania\1sprkw. xlsx";D5)

Wyświetla zawartość komórki D5 jako tekst skoku i otwiera skoroszyt zapisany na serwerze FINANSE w udziale Sprawozdania. W tym przykładzie jest używana ścieżka UNC.

=HIPERŁĄCZE("D:\FINANSE\1sprkw. xlsx";H10)

Otwiera skoroszyt 1sprkw. xlsx przechowywany w katalogu Finanse na dysku D i wyświetla wartość liczbową przechowywaną w komórce H10.

=HIPERŁĄCZE("[C:\Moje dokumenty\Mójskoroszyt. xlsx]Sumaryczne")

Tworzy hiperłącze do obszaru Sumaryczne znajdującego się w innym (zewnętrznym) skoroszycie Mójskoroszyt. xlsx.

=HIPERŁĄCZE("[Book1. xlsx]Arkusz1! A10", "Przejdź do arkusza Arkusz1 > A10")

Aby przejść do innej lokalizacji w bieżącym arkuszu, dołącz zarówno nazwę skoroszytu, jak i nazwę arkusza w ten sposób, gdzie Arkusz1 jest bieżącym arkuszem. xlsx]Styczeń! A10", "Przejdź do stycznia > A10")

Aby skoczyć do innej lokalizacji w bieżącym arkuszu, dołącz zarówno nazwę skoroszytu, jak i nazwę arkusza w ten sposób, gdzie styczeń to inny arkusz w skoroszycie.

=HIPERŁĄCZE(KOMÓRKA("adres";styczeń! A1), "Przejdź do stycznia > A1")

Można przeskoczyć do innej lokalizacji w bieżącym arkuszu bez używania w pełni kwalifikowanego odwołania do arkusza ([Book1. xlsx]), w której funkcja KOMÓRKA("adres") zwraca nazwę bieżącego skoroszytu.

=HIPERŁĄCZE($Z$1)

Aby w arkuszu szybko zaktualizować wszystkie formuły zawierające funkcję HIPERŁĄCZE z tymi samymi argumentami, można umieścić miejsce docelowe łącza w innej komórce w tym samym lub innym arkuszu, a następnie użyć odwołania bezwzględnego do tej komórki jako argumentu lokalizacja_docelowa_łącza w formułach HIPERŁĄCZE. Zmiany miejsca docelowego łącza będą natychmiast odzwierciedlane w formułach HIPERŁĄCZE.

Przykład

Funkcja

Przypomnijmy definicję funkcji.

Funkcja

Definicja: Funkcja

Funkcją $f$ ze zbioru $X$ w zbiór $Y$ (zbiory $X$ i $Y$ są niepuste) nazywamy takie odwzorowanie, w którym każdemu elementowi ze zbioru $X$ został przyporządkowany tylko jeden element ze zbioru $Y$ .

Funkcję tę oznaczamy $f : X \to Y$ .

Zbiór $X$ nazywamy dziedziną funkcji $f$ i oznaczamy $D_{f}$ .

Zbiór $Y$ nazywamy przeciwdziedziną funkcji $f$ .

Zbiorem wartości funkcji $f$ nazywamy zbiór tych elementów ze zbioru $Y$ , które zostały przypisane elementom ze zbioru $X$ i oznaczamy symbolem $Z W_{f}$ .

Do opisu funkcji najczęściej wykorzystujemy:

graf,
opis słowny,
tabelkę,
zbiór par uporządkowanych,
wykres,
wzór.

Prześledźmy powyższe sposoby, analizując przykłady.

Graf

RSFcyeh2YTBaT1

Z grafu można odczytać, że dziedziną funkcji jest zbiór $X = (A, B, G, H, I, J, K, C)$ , zaś przaciwdziedziną zbiór $Y = (D, E, L, M, N, O, Q, P, R)$ . Strzałki pokazują sposób przyporządkowania elementom dziedziny elementów przeciwdziedziny. Zapis $A \to D$ czytamy: dla argumentu $A$ wartość funkcji jest równa $D$ , czyli $f (A) = D$ .

Opis słowny

Funkcję $f$ opisujemy pełnym zdaniem, podajemy jej dziedzinę i dokładny opis przyporządkowania. Np. : „Funkcja $f$ każdemu uczniowi klasy Ia przyporządkowuje jego numer w dzienniku. ”

Znając opis funkcji można podać wartości funkcji przyporządkowane poszczególnym argumentom.

Tabelka

Tabelka zbudowana jest z dwóch wierszy. W górnym wierszu znajdują się argumenty funkcji, czyli elementy dziedziny funkcji. W dolnym wierszu umieszczone są wartości, jakie funkcja przyjmuje dla danych argumentów.

Z tabelki możemy na przykład odczytać, że dla argumentu $1$ funkcja f przyjmuje wartość $7$ , natomiast wartość $0$ odpowiada argumentowi $3$ .

Zbiór par uporządkowanych

Funkcję można opisać za pomocą zbioru par uporządkowanych postaci $(x, f (x))$ , gdzie pierwszy element pary oznacza argument, zaś drugi to wartość funkcji dla danego elementu.

Np. : $((3, 8), (4, 9), (7, 24), (8, 32))$ .

Zapis $(4, 9)$ oznacza, że $f (4) = 9$ .

Wykres

Wykres funkcji

Definicja: Wykres funkcji

Wykres funkcjiWykres funkcji $f$ jest to zbiór wszystkich punktów płaszczyzny o współrzędnych $(x, f (x))$ , w prostokątnym układzie współrzędnych, gdzie $x$ należy do dziedziny tej funkcji, natomiast $f (x)$ jest wartością funkcji $f$ dla argumentu $x$ .

R1VKgGuVic5TT1

Rysunek przedstawia wykres funkcjiwykres funkcji $f$ . Wykres składa się z czterech punktów. Współrzędne tych punktów to: $(- 2, - 1)$ , $(- 1, 2)$ , $(2, 3)$ , $(4; 4, 5)$ .

Z wykresu możemy odczytać na przykład, że $f (- 1) = 2$ oraz że $f (x) = 4, 5$ tylko wtedy, gdy $x = 4$ . Wykres funkcji składa się tylko z tylu punktów, ile elementów znajduje się w dziedzinie funkcji.

Wzór funkcji

Są trzy główne sposoby zapisywania wzoru funkcji. Na przykład:

$f : x \to 0, 5 x^{2}$ , jeżeli $x \in ℝ_{+}$ ,
$f (x) = 0, 5 x^{2}$ , jeżeli $x \in ℝ_{+}$ ,
$y = 0, 5 x^{2}$ , jeżeli $x \in ℝ_{+}$ .

Znając wzór funkcji możemy stwierdzić, czy dany punkt należy do wykresu funkcjiwykresu funkcji. Możemy również obliczyć wartość funkcji dla danego argumentu.

Np. : $f (4) = 0, 5 \cdot 4^{2} = 8$ , $f (6) = 0, 5 \cdot 6^{2} = 18$ .

Przykład 1

Dane są dwa zbiory $X = (2, 5, 7, 20, 32)$ oraz $Y = (- 2, - 4, - 6, 0, 6)$ . Rozważmy funkcję, które odwzorowuje zbiór $X$ w zbiór $Y$ i opiszmy ją różnymi sposobami.

Rozwiązanie:

Opis słowny – każdej liczbie parzystej ze zbioru $X$ przyporządkowujemy liczbę $0$ , a każdej liczbie nieparzystej liczbę $6$ .

Dziedzina funkcji – $D_{f} = (2, 5, 7, 20, 32)$

Zbiór wartości – $Z W_{f} = (0, 6)$

Graf

R5k6Rd1JiyPIK

Tabelka

Zbiór par uporządkowanych

$((2, 0), (5, 6), (7, 6), (20, 0), (32, 0))$ .

Wykres

R14DNBLfivwXD

Wzór

Funkcja $f$ zapisana jest za pomocą wzoru:

$f (x) = (\begin{matrix} 0, jeżeli x = 2 lub x = 20 lub x = 32 \\ 6, jeżeli x = 5 lub x = 7 \end{matrix})$

Przykład 2

Funkcja $f$ każdej liczbie dodatniej $x$ przyporządkowuje objętość sześcianu o krawędzi długości $x$ . Opiszemy tę funkcję różnymi sposobami.

Rozwiązanie:

Wzór funkcji

$f (x) = x^{3}$

Dziedzina funkcji – $D_{f} = ℝ_{+}$

Zbiór wartości – $Z W_{f} = ℝ_{+}$

Tabelka

Dziedzina funkcji jest zbiorem nieskończonym. Sporządzamy tabelkę częściową dla pięciu liczb rzeczywistych dodatnich.

$x$	$1$	$1, 5$	$2$	$2, 5$	$3$
$f (x)$	$1$	$3, 375$	$8$	$15, 625$	$27$

Zbiór par uporządkowanych (częściowy)

$((1; 1), (1, 5; 3, 375), (2; 8), (2, 5; 15, 625), (3; 27))$

Wykres (częściowy)

RtGt4siK96qkI

Słownik

wykres funkcji

wykres funkcji $f$ jest to zbiór wszystkich punktów płaszczyzny o współrzędnych $(x, f (x))$ , w prostokątnym układzie współrzędnych, gdzie $x$ należy do dziedziny tej funkcji, natomiast $f (x)$ jest wartością funkcji $f$ dla argumentu $x$

Opis funkcji D Link Di 106 Series

Ostatnia aktualizacja: Opis funkcji D Link Di 106 Series

Opis

Składnia

Spostrzeżenie

Przykłady

Funkcja

Graf

Opis słowny

Tabelka

Zbiór par uporządkowanych

Wykres

Wzór funkcji

Słownik

Bezpośredni link do pobrania Opis funkcji D Link Di 106 Series

Ostatnia aktualizacja Opis funkcji D Link Di 106 Series

Ostatnia aktualizacja: Opis funkcji D Link Di 106 Series

Opis

Składnia

Spostrzeżenie

Przykłady

Funkcja

Graf

Opis słowny

Tabelka

Zbiór par uporządkowanych

Wykres

Wzór funkcji

Słownik

Bezpośredni link do pobrania Opis funkcji D Link Di 106 Series

Ostatnia aktualizacja Opis funkcji D Link Di 106 Series

Komentarz

Zostaw komentarz